علي معلم، بهترين شاعر بعد از بيدل؟
«… مجتبا پورمحسن: در شاعري هم که در رديف سنايي و عطار و حافظ و مولانا و سعدي و بيدل است. اين‌ها که شمردم چند تا شدند، نمي دانم. ولي چزو همين‌هاست. پايين‌تر که نيستند…
يعني شما معلم دامغاني را هم‌رديف شاعران بزرگ ادبيات فارسي مي‌دانيد؟
نه قربان. من مي‌گويم از بيدل تاکنون شاعري به اين بزرگي نداشته‌ايم. يعني بعد از بيدل، ايشان هستند.
هيچ شاعر بزرگي واقعاً در اين مدت به عقيده‌ي شما غير از معلم دامغاني نيامده است؟
چرا شاعر آمده ولي ايشان از همه بزرگ‌تر است. از همه آن‌هايي که بعد از بيدل آمده‌اند او بزرگ‌تر است.»
اين‌ها بخشي از افاضات يوسفعلي ميرشکاک درباره‌ي علي معلم دامغاني است. بچه‌هاي هفته‌نامه‌ي ايران‌دخت به بهانه‌ي انتصاب علي معلم دامغاني به عنوان رييس فرهنگستان هنر رفته‌اند با يوسفعلي ميرشکاک مصاحبه کرده‌اند. من کاري به بازي‌هاي سياسي فرهنگستان و اتفاقات اخيرش ندارم. اما به قول معروف مي‌گويند بايد جوري گفت که بگنجد. آقاي ميرشکاک انگار دارد بازيکني را از يک کشور آفريقايي به پرسپوليس يا استقلال غالب مي‌کند و فکر مي‌کند علي معلم هم هندوانه سربسته است. من براي علي معلم و هر شاعر ديگري با هر طرز فکري احترام قائلم، اما علي معلم را ما که سال‌هاست مي‌شناسيم و شعرهايش به قول معروف نه مورد قبول اين‌وري‌هاست و نه آن‌وري‌ها. قبول، مي‌پذيريم که علي معلم، استعداد کشف نشده‌اي است که آقاي ميرشکاک مي‌داند او چقدر بزرگ است. اما برادر من، از بيدل تا به حال ما شاعر بزرگ‌تر از علي معلم نداشته‌ايم؟ ما ايراني‌ها که هيچ، اگر يک نفر را از بورکينافاسو هم بياوريد که از تاريخ ادبيات ايران چيزي نداند، به اين حرف مي‌خندد.
فکرش را بکنيد، نيما، شاملو، فروغ، اخوان، بهار و… لابد شوخي مي‌کند آقاي ميرشکاک. اما شوخي هم که باشد، شوخي بي‌مزه‌اي است.
دوشنبه – ۱۴ دي ۱۳۸۸